Niedziela, 13 Lipca

Księga Powtórzonego Prawa 30,10-14.

Mojżesz powiedział do ludu: «Będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając Jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy.
Polecenie to bowiem, które Ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem.
Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: „Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je”.
I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: „Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je”.
Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić».

Księga Psalmów 69(68),14.17.30-31.33-34.36.37.

Panie, modlę się do Ciebie,
w czas łaski, o Boże.
Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w Twojej zbawczej wierności.

Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twoja jest łaskawa,
spójrz na mnie w ogromie swego miłosierdzia.
Jestem nędzny i pełen cierpienia,  
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.

Pieśnią chcę chwalić imię Boga
i  wielbić Go z dziękczynieniem.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy,
niech ożyje serce szukających Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych 
i swoimi więźniami nie gardzi.

Gdyż Bóg ocali Syjon i miasta Judy zbuduje,
tam będą mieszkać i mieć posiadłości.
To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego,
miłujący Jego imię przebywać tam będą.

List do Kolosan 1,15-20.

Chrystus Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia,
bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.
Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia
i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Ewangelia wg św. Łukasza 10,25-37.

Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli.
Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął.
Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko:
podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go.
Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?»
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»

Św. Grzegorz z Nazjanzu

Dbajmy o zdrowie naszych bliźnich z taką samą troską, jak o własne, niezależnie od tego, czy są zdrowi, czy wyczerpani chorobą. Bo „wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie” (Rz 12, 5) – bogaci czy biedni, niewolnicy czy wolni, zdrowi czy chorzy. Wszyscy mamy jedną głowę, zasadę wszystkiego – Chrystusa.

Jak członki ciała są dla siebie nawzajem, tak każdy z nas jest dla każdego z braci, a wszyscy są dla wszystkich. Dlatego nie wolno nam zaniedbywać ani porzucać tych, którzy popadli przed nami w stan słabości, który zagraża nam wszystkim. Zamiast cieszyć się dobrym zdrowiem, lepiej jest współczuć nieszczęściom naszych braci. Są oni stworzeni na obraz Boga, tak jak my, i pomimo ich pozornego upadku, zachowali wierność tego obrazu lepiej niż my. W nich wewnętrzny człowiek przyoblekł się w tego samego Chrystusa i otrzymali tego samego „Ducha jako zadatek” (2 Kor 5, 5). Mają te same prawa, te same przykazania, te same przymierza, te same zgromadzenia, te same tajemnice, tę samą nadzieję. Chrystus umarł także za nich – Ten, „który gładzi grzech świata” (J 1, 29). Mają udział w dziedzictwie życia niebieskiego, nawet jeśli zostali pozbawieni wielu dóbr tutaj na ziemi. Są towarzyszami cierpień Chrystusa i będą nimi w Jego chwale.

Ludzka natura nakazuje nam litować się nad sobą nawzajem. Ucząc nas solidarności w naszej słabości, zaszczepia w nas szacunek i miłość.