Niedziela, 27 Kwietnia
Dzieje Apostolskie 5,12-16.
Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce apostołów. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona.
A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał.
Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana.
Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich.
Także z miast sąsiednich zbiegały się wielkie rzesze do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia.
Księga Psalmów 118(117),2-4.22-24.25-27a.
Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech mówi dom Aarona: «Łaska Jego na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą: «Jego łaska na wieki».
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw,
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy was z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło.
Apokalipsa św. Jana 1,9-11a.12-13.17-19.
Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwaniu w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa.
Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos, jak gdyby trąby
mówiącej: «Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii i Laodycei».
I obróciłem się, by patrzeć, co to za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników
i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem.
Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni,
i Żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.
Napisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać».
Ewangelia wg św. Jana 20,19-31.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!»
A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam».
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego!
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus.
Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!»
Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów.
Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Św. Cyryl Jerozolimski
Jezus obdarzył swoich apostołów towarzystwem Ducha Świętego. Rzeczywiście, jest napisane: „Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20,22-23). To drugie tchnienie – ponieważ celowo popełniane grzechy zniweczyły pierwsze – miało miejsce, aby mogła się wypełnić treść Pisma Świętego: „Wstąpił i tchnął na twoją twarz, uwalniając cię od ucisku” (Na 2,1 LXX). Ale skąd „wstąpił”? Z piekieł: ponieważ, jak mówi nam Ewangelia, tchnął po swoim zmartwychwstaniu.
Ale jeśli wtedy daje łaskę, da jej jeszcze więcej. Powiedział im: Jestem gotów dać wam teraz, ale wasze naczynie nie jest jeszcze puste. Więc w międzyczasie przyjmijcie tyle łaski, ile możecie pomieścić, ale czekajcie na więcej. „y zaś pozostańcie w mieście [Jeruzalem], aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka” (Łk 24,49). Weź teraz trochę, a potem weźmiecie wszystko. Bo ten, kto otrzymuje, często posiada tylko część daru; ale ten, kto jest „odziany”, jest otoczony ze wszystkich stron szatą. Nie bójcie się – mówi – broni i strzał diabelskich, bo zwyciężycie mocą Ducha Świętego” (por. Ef 6,16-18).
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml