Czwartek, 28 Sierpnia

Pierwszy list do Tesaloniczan 3,7-13.

Doznaliśmy dzięki wam, bracia, pociechy: przez wiarę waszą we wszelkiej potrzebie i w naszym ucisku.
Teraz bowiem ożyliśmy, gdy wy trwacie w Panu.
Jakież bowiem podziękowanie możemy za was Bogu złożyć, za radość, jaką mamy z powodu was przed Bogiem naszym?
Gorąco modlimy się we dnie i w nocy, abyśmy mogli was osobiście zobaczyć i abyśmy mogli dopełnić tego, czego brak waszej wierze.
Drogę naszą do was niech utoruje sam Bóg, Ojciec nasz, i Pan nasz, Jezus!
A Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich, jaką i my mamy dla was;
aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego, Jezusa, wraz ze wszystkimi Jego świętymi.

Księga Psalmów 90(89),3-4.12-13.14.17.

Obracasz w proch człowieka
i mówisz: „Wracajcie synowie ludzcy”.
Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
albo straż nocna.

Naucz nas liczyć dni nasze,
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich!

Nasyć nas o świcie swoją łaską,
abyśmy przez wszystkie dni nasze
mogli się radować i cieszyć.
Dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami  
i wspieraj pracę rąk naszych,
dzieło rąk naszych wspieraj!

Ewangelia wg św. Mateusza 24,42-51.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie.
A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu.
Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby we właściwej porze rozdał jej żywność?
Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności.
Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.
Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: „Mój pan się ociąga z powrotem”,
i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami,
to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna.
Każe surowo go ukarać i wyznaczy mu miejsce z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów».

Św. Atanazy Wielki

Pewnego dnia wszyscy mnisi zgromadzili się wokół Antoniego, aby wysłuchać jego słów. Powiedział im z przekonaniem proroka: «Pismo Święte wystarcza nam do nauczania, niemniej jednak dobrze jest wzajemnie się zachęcać w wierze i pobudzać rozmowami. Wy więc, jak synowie, przynoście ojcu to, co wiecie, a ja, wasz starszy, przekażę wam to, czego doświadczyłem.
Przede wszystkim starajmy się wszyscy razem nie zwalniać tempa po dobrym początku i nie zniechęcać się trudnościami. Nie mówmy sobie: żyjemy od dawna w ascezie. Przeciwnie, każdego dnia zwiększajmy nasze zapał, jakbyśmy dopiero zaczynali. Bo całe życie człowieka jest bardzo krótkie w porównaniu z nadchodzącymi wiekami, a cała teraźniejszość jest niczym w porównaniu z życiem wiecznym. Wszystko na tym świecie sprzedaje się za swoją wartość lub wymienia się na coś innego w tej samej cenie, ale obietnicę życia wiecznego można kupić tanio.
Walcząc na ziemi, nie otrzymamy dziedzictwa ziemskiego, ale dziedzictwo niebieskie; a kiedy opuścimy to ciało zniszczalne, otrzymamy ciało niezniszczalne. Dlatego też, drodzy synowie, nie zniechęcajmy się, nie uważajmy czasu za długi, nie myślmy, że robimy wiele, ponieważ „cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (Rz 8,18). Dlatego też, synowie moi, trwajmy w ascezie, unikajmy apatii. Pan bowiem współpracuje z nami, jak napisano: „Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra” (por. Rz 8,28)».