czwartek 6 maja 2021

Pierwszy list do Koryntian 15,1-8.

Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie.
Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem. Chyba żebyście uwierzyli na próżno.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem,
że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem:
i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu,
później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli.
Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom.
W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.

Księga Psalmów 19(18),2-5.

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy wiadomość przekazuje.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano.  
Ich głos się rozchodzi na całą ziemię
ich słowa aż po krańce świata.  

Ewangelia wg św. Jana 14,6-14.

Jezus powiedział do Tomasza: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».
Rzekł do Niego Filip: "Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy".
Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?"
Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł.
Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła.
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca.
A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu.
O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię».

Komentarz Św. Paweł VI

Apostołowie, wierni pamięci Jezusa, radowali się wraz z nowymi wiernymi, bo znaleźli w Nim nie tylko Pasterza ich dusz, ale także największego Pasterza. Kiedy nadeszła godzina powrotu do Ojca, opuszczając ten świat, Jezus pragnął wybrać i powołać innych „pasterzami według swego serca” (Jr 3,15). Dokonał On wolnego wyboru, aby kontynuowali oni Jego misję na całym świecie, aż po wszystkie czasy. Będą Jego posłańcami, głosicielami nowiny, apostołami. Będą pasterzami jedynie w Jego imieniu, dla dobra stada i w mocy Ducha Jezusowego, któremu powinni pozostać wierni.

Pierwszy z nich, Piotr, po potrójnym wyznaniu miłości Jezusowi, został mianowany pasterzem Jego owiec i baranków (por. J 21,15). Następnie wszyscy apostołowie. A po nich inni, każdy w tym samym Duchu. Wszyscy oni, w każdym czasie będą prowadzili stado Pana, które im zostało powierzone, nie jako zwierzchnicy, ale jako wzory dla stada (1P 5,3), bezinteresownie i z całego serca. W ten sposób jedynie będą mogli otrzymać zasłużoną nagrodę, kiedy ponownie pojawi się największy Pasterz.