„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” /Jan 3,16/.
Czas Wielkanocy to chwila, w której wielu z nas zastanawia się nad sensem ofiary złożonej na krzyżu przez Jezusa Chrystusa. Okrucieństwo i sposób wykonanej egzekucji stał się dla nich niezrozumiałą formą okazanej przez Boga miłości. Z tego powodu, dla jednych jest to jedynie wzruszające, religijne przeżycie, dla innych głupstwo lub historyczny mit, pozbawiony jakiegokolwiek sensu. Jest to tajemnica zbawienia, tajemnica którą rozświetla poranek zmartwychwstania.
Zmartwychwstanie Jezusa staje się naszym zmartwychwstaniem. Zapowiedział to prorok Ezechiel: „Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela” (Ez 37, 12). Te prorocze słowa nabierają szczególnej wartości w dniu Paschy, bo właśnie dziś wypełnia się obietnica Stwórcy; dziś, również w tej naszej epoce naznaczonej niepokojem i niepewnością, na nowo przeżywamy wydarzenie zmartwychwstania, które odmieniło nasze życie, zmieniło historię ludzkości. Od Chrystusa zmartwychwstałego oczekują nadziei, czasem nawet nie zdając sobie z tego sprawy, ci, którzy wciąż jeszcze są w więzach cierpienia i śmierci /Benedykt XVI/.
Niech Zmartwychwstały Pan niesie ulgę i bezpieczeństwo każdemu z nas. Niech sprawi, by wszędzie dało się odczuć Jego moc życia, pokoju i wolności.
Jezus zmartwychwstał i daje nam pokój. On sam jest pokojem. Dlatego Kościół z mocą powtarza: „Chrystus zmartwychwstał — Christós anésti”. Obyśmy nie lękali się otworzyć Mu serca. Jego Ewangelia w pełni zaspokaja pragnienie pokoju i szczęścia, jakie jest w sercu każdego człowieka. Chrystus teraz żyje i idzie z nami. Niewypowiedziane misterium miłości! Christus resurrexit, quia Deus caritas est! Alleluia! /Benedykt XVI/.
       
Z darem modlitwy
Wasi Duszpasterze