Moc służby i modlitwy
W dzień Matki Bożej z Lourdes, 11 lutego będziemy obchodzili Światowy Dzień Chorego. Wprowadził go Papież Jan Paweł II w 1993 roku. W liście ustanawiającym Światowy Dzień Chorego, Ojciec Święty napisał: „Ma on być dla wszystkich wierzących owocnym czasem modlitwy, współuczestnictwa i ofiary cierpienia dla dobra Kościoła oraz skierowanym do wszystkich wezwaniem, aby rozpoznali w chorym bracie Święte Oblicze Chrystusa, który przez cierpienie, śmierć i zmartwychwstanie dokonał dzieła zbawienia ludzkości”.

Światowy Dzień Chorego jest zaproszeniem, aby pochylić się nad człowiekiem cierpiącym, który nie jest jakimś chorobowym przypadkiem, ale osobą, przeżywającą bolesne doświadczenie w wielu wymiarach istnienia. Człowiek jest jednością, dlatego w sytuacji spotkania z cierpieniem: fizycznym czy psychicznym, cała osoba jest nim dotknięta. Ponadto nie istnieje ono w sensie abstrakcyjnym. Zawsze dotyka konkretnego człowieka, który często z głębi swojej samotności kieruje dramatyczne pytanie, dlaczego właśnie ja?, dlaczego mnie to spotkało? Wielokrotnie byłem stawiany wobec takiego problemu. Jedno, co czuję wtedy, to jakaś ogromna przepaść pomiędzy powagą doświadczenia, a słowami, które wypowiadam. Obcowanie z cierpieniem nauczyło mnie ogromnej pokory wobec tajemnicy. Dotyka ona najczęściej problemu samego sensu istnienia, a dla człowieka wierzącego dodatkowo stosunku Pana Boga do tego doświadczenia. Nie powinniśmy próbować wcielać się w rolę adwokata, który próbuje Go usprawiedliwić wobec nadmiaru zła. To nigdy się nie udaje. Jedyne, co pozostaje, to bycie blisko, dzielenie dramatycznych pytań i przyswojenie ich sobie jako swoich własnych. Pytanie o sens cierpienia jest wielkim pytaniem o naszą nadzieję. Pewnie, dlatego jesteśmy tacy nieśmiali wobec cierpiących ludzi: nie wiemy za bardzo jak się zachować, trudno nam się zdecydować, aby wyjść na spotkanie; nie potrafimy sami z siebie pocieszyć, nadawać sensu i kierunku ludzkim zmaganiom. Cierpienie jest dla człowieka rodzajem życiowej próby, której trudno jest sprostać o własnych siłach. Nie można z wyprzedzeniem zaprogramować swojej nadziei. Dlatego tak ważne jest zawierzenie Bogu w każdej chwili życia. On sam w Jezusie Chrystusie usprawiedliwia się w pewien sposób wobec człowieka, podejmując drogę krzyża i wyniszczenia siebie.

        Miłość Pana Jezusa do chorych, której świadectwo przynoszą nam Ewangelie, pragnie pobudzić wszystkie możliwości naszego serca. Dzień Chorego ma przypomnieć nam, że w sytuacji cierpienia, nie wystarczy jedynie odpowiednia terapia, ale potrzebne jest ludzkie ciepło. Instytucje wychowawcze, takie jak rodzina czy szkoła, powinny rozbudzać oraz wysubtelniać wrażliwość wobec bliźniego i jego cierpienia, której symbolem jest postać Dobrego Samarytanina. Z pewnością nie tylko lekarze i pielęgniarki powinni być Dobrymi Samarytanami. Każdy człowiek jest osobiście powołany do świadczenia miłości w cierpieniu. Instytucje są bardzo ważne; żadna jednak nie potrafi zastąpić ludzkiego serca, inicjatywy człowieka, gdy chodzi o wyjście naprzeciw ludzkiemu cierpieniu. W orędziu na VI Światowy Dzień Chorego Papież napisał m.in., że „opieka nad bliską osobą, członkiem rodziny, sprawowana z miłością i poświęceniem oraz wspomagana wiarą, modlitwą i sakramentami może stać się niezastąpioną formą terapii dla samego chorego, dla wszystkich zaś okazją do odkrycia cennych wartości humanistycznych i duchowych”.

        Dzisiaj poprzez posługę Kościoła Pan Jezus także uzdrawia tych, którzy cierpią fizycznie i duchowo. To wszystko, co czytamy w Ewangelii na temat cudów nie jest rzeczywistością zamkniętą, ale dokonuje się także na naszych oczach. Oczywiście zdrowie fizycznie nie jest tym, czego ostatecznie Pan Bóg pragnie udzielić człowiekowi. Przychodzi jednak, aby ukazać władzę nad całym naszym życiem oraz moc swojego współczucia dla cierpiącego. Łaska uzdrowienia płynie dzisiaj w stronę chorych poprzez Słowo Boże, sakramenty, charyzmaty oraz modlitwę kościoła. Światowy Dzień Chorego jest zaproszeniem do odkrycia mocy modlitwy za chorych w Kościele. Już wkrótce podejmiemy w nowy sposób to wezwanie w naszym Sanktuarium.

        Dzień Chorego jest także okazją do wyrażenia naszego uznania wszystkim pracującym w służbie zdrowia, którzy z wielkim oddaniem i kompetencją troszczą się o pacjentów. Któż z nas nie doświadczył ogromu bezinteresownej troski lekarzy i pielęgniarek, którzy stają codziennie przy łóżku chorego, aby służyć mu swoim czasem i umiejętnościami. Przeżywamy dzisiaj strukturalną niewydolność naszego polskiego systemu ochrony zdrowia. Znakomita większość opiekujących się chorymi nie zasłania się jednak tą trudną rzeczywistością, ale staje codziennie na posterunku, aby ludzi leczyć. Trzeba mieć w sobie naprawdę coś z Dobrego Samarytanina, by się nie zniechęcić warunkami pracy i wysokością uposażenia. Dzień Chorego, to okazja, aby podziękować tym, którzy opiekują się chorymi, za ich pełne poświęcenia zaangażowanie.
 
Ks. Krzysztof Ołdakowski SJ